In a previous article (JRS XXIV, 168–86) we reproduced the new text and discussed its critical significance. It contains two new passages, the contents of the first of which are studied here. The passage (PSI 1182, 11–43, Gaius 3, 154a) runs:
‘Sed ea quidem societas de qua loquimur, id est quae nudo consensu contrahitur, iuris gentium est; itaque inter omnes homines naturali ratione consistit.’ (Here the new text begins) ‘est autem aliud genus societatis proprium civium Romanorum. olim enim mortuo patre familias inter suos heredes quaedam erat legitima simul et naturalis societas, quae appellabatur ercto non cito, id est dominio non diviso : erctum enim dominium est unde erus dominus dicitur : ciere autem dividere est : unde caedere et secare dicimus. alii quoque qui volebant eandem habere societatem poterant id consequi apud praetorem certa legis actione. In hac autem societate fratrum ceterorumve qui ad exemplum fratrum suorum societatem coierint illud proprium erat, quod vel unus ex sociis communem servum manumittendo liberum faciebat et omnibus libertum adquirebat: item unus remcommunem mancipando …’