Beads and personal ornamentation have often been overlooked in the intense debates that have surrounded archaeological work on the Neolithic settlements of the Konya plain. In this article I assess the bead assemblages from the ninth- to eighth-millennium BC calibrated sites of Pınarbaşı and Boncuklu Höyük to ask what they can tell us about the technology, sense of personal expression and interactions with the wider landscape of Neolithic populations. The two sites in question occupy significantly different positions within the plain: the former right at the edge; the latter next to a low ridge surrounded by wetland. Evidence suggests that these communities adopted some materials, ideas and influences from outside sources, while holding on to their own, very local identities.

Konya Ovası Neolitik yerleşimleriyle ilgili arkeolojik çalışmaları kapsayan yoğun tartışmalarda boncuklar ve kişisel süs eşyaları çoğunlukla göz ardı edilmiştir. Bu makalede, kalibrasyonu yapılmış 9.–8. binyıl arası Pınarbaşı ve Boncuklu Höyük yerleşimlerinde bulunmuş olan boncuklar teknoloji, kişisel ifade algısı ve daha geniş coğrafyadaki diğer Neolitik topluluklarla olan ilişkilerle ilgili neler anlatabilecekleri açısından değerlendirilmiştir. Ele alınan iki yerleşim, ova içerisinde iki farklı pozisyondadırlar. İlki ovanın kenarında, diğeri ise sulak alan ile çevrili alçak bir sırtta yer alır. Bulgular, bu toplulukların kendi yerel kimliklerine bağlı kalmalarına rağmen bazı materyalleri, fikir ve etkileri dış kaynaklardan benimsediklerini önermektedir.